شباهت های مقطعی ، نشان دهنده همسویی نیست
همسویی
توضیحی درمورد تصویر:
دو شکلی که در تصویر دیده می شود شباهت هایی دارند:
شبیه یکدیگر ترسیم شده اند
با استفاده از همجواری انسان ها و کنار هم قرار گرفتنشان شکل یافته اند
جهت را نشان می دهند
اما جهتی را که نشان می دهند مخالف یکدیگر است و اگر حرکت کنند به دو مقصد کاملا مخالف هم می رسند و از هم دور می شوند.
کتاب ترجمه وقعه الطف صفحه ۳۲:
امام حسين عليه السّلام در مکه
امام شب جمعه ، چهارمين شب ماه شعبان وارد مكه شد، ماه شعبان و رمضان و شوّال و ذى القعده تا هشتم ذى الحجّه را در مكه ماند. [در اين مدت] اهالى مكه نزد [حضرت] رفت و آمد می كردند، كسانى كه براى اعمال عمره در مكه به سر می بردند و مردم بلاد دور دست نزد حضرت می آمدند.
در اين زمان عبد الله بن زبير در مكه بود، و ملازم خانه خدا [كعبه] شده بود. بيشتر روز را به نماز می ايستاد و طواف می كرد، و همراه كسانى كه نزد حسين عليه السّلام می آمدند، گاهى دو روز پشت سر هم و گاه يك روز در ميان، پيش آن حضرت می آمد و هر وقت می آمد در مورد اوضاع و احوال روز از امام عليه السّلام نظر خواهى می كرد. برايش حضور احدى از خلق الله به اندازه حضور حسين عليه السّلام در مكه سنگين نبود. زيرا می دانست تا زمانى كه حسين عليه السّلام در اين شهر باشد اهل حجاز هرگز با او بيعت نمی كنند و از او پيروى نمی نمايند چرا كه حسين عليه السّلام در ديدگان و دلهايشان بزرگتر و دلكشتر از اوست.
نکات کاربردی :
۱- امام حدود ۴ ماه در کنار خانه خدا بودند و اهل مکه و مسلمانانی که به زیارت می آمدند با ایشان ارتباط می گرفتند. آن حضرت در کنار کعبه بودند و همچون کعبه می بایست مردم به سوی او بیایند نه آنکه او به سوی مردم برود. حضرت از مکه حرکت نکردند تا اینکه مردم کوفه برای ایشان نامه نوشتند و دعوتشان کردند. ( « حضرت فاطمه سلام الله عليها فرمود: رسول خدا صلى الله عليه و آله گفت : مَثَل امام، مَثَل كعبه است : كه بايد به سوى او بروند نه آنكه كعبه به سوى مردم بيايد » ( منبع : کتابخانه کلام اسلامی ، امام شناسى ، آيت الله سيد محمد حسين حسينى تهرانى ، جلد ۷ صفحه ۲۰۴ ) )
۲- عبد الله بن زبير نیز جزء چهار نفری بود که معاویه از سوی آنها احساس خطر کرده بود او قبل از امام به مکه آمده بود و هنگام اقامت حضرت، مردم او را در کنار امام می دیدند اما اهداف او با اهداف امام تفاوت داشت. او بدنبال موقعیتی برای دعوت به خود بود ولی امام دعوت به حق می فرمودند و در این راه جان خود را نیز گذاردند.
این ها برای ما درس است تا هرکسی را که در یک مقطع ، درکنار ولی خود دیدیم همسوی با او ندانیم و ملاک همسویی با ولی، اطاعت کامل و دائم و پیروی از همه دیدگاههای اوست. شباهت ها در مواضع ، همیشه دلیلی برای همسویی نیست . ممکن است در یک مقطع مواضعی داشته باشند که با مواضع حق مداران شباهت داشته باشد. مهم ، همسویی کامل و دائم است.
برخی می گویند اطاعت یعنی بردگی و بندگی . اما واقعیت این است که اطاعت از کسی که بیشتر از ما می داند و اطاعت از عاقلان ، ما را از اسارت در چنگال جهل و بدبختی نجات می دهد .
هرکسی را که در یک مقطع ، درکنار ولی خود دیدیم همسوی با او ندانیم :
یک نمونه تاریخی ، صادق قطب زاده است.
قطب زاده مدعی بود شیفته ی امام خمینی (ره) است و آشپزی خانه ی امام را به رسیدن به مقام ریاست جمهوری ترجیح می دهد اما بعدها معلوم شد بدنبال کودتا و قتل امام بوده و اعدام شد.
چند لینک مفید :
موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران