بهشت دانایی
زندگی کردن یا زنده ماندن ؟ انتخاب با ماست . تاملی کوتاه درمورد حیات اجتماعی :
داشتم کتاب «امیران کوچک» (۱) را مرور می کردم. به مطلبی برخوردم که قبلا آن را خوانده بودم ولی این بار نکته ای به ذهنم رسید. مطلب را نقل می کنم و سپس یادداشت خود را می آورم:
ص ۴۹:
«ایمان و باور مرحله ای فراتر از شناخت است. جای معرفت و شناخت ، در مغز و جای ایمان و باور در قلب و دل است. همه ی ما می دانیم که مرده برای کسی خطرساز نیست و آسیبی به کسی وارد نمی آورد. اما این دانستن در تعداد اندکی از ما تبدیل به باور شده است. »
خطرساز نبودن مردگان مرا به وادی حیات اجتماعی کشاند و آنچه به ذهنم خطور کرد را نوشتم:
مرده ها هیچ تاثیری بر اطراف خود ندارند. زنده ها هم اگر بر اجتماع خود تاثیرگذار نباشند حیات اجتماعی ندارند و از نظر اجتماعی مرده محسوب می شوند. لذا اگر به وقایع اجتماعی اطراف خود بی تفاوت باشیم مرگ را انتخاب کرده ایم. یکی از نشانه های حیات این است که قدرت داشته باشیم بر جامعه تاثیرگذار باشیم و یکی از نشانه های زنده بودن شهیدان این است که در جوامع بشری حرکت آفرینی می کنند. و ما نیز اگر برای دشمنان دین اسلام خطرساز و یا زحمت آفرین نباشیم در عرصه مبارزات دینی مرده ای بیش نیستیم.
بیایید قدری تامل کنیم: زندگی کردن یا زنده ماندن ؟ کدام بهتر است. ممکن است ما از نظر فیزیکی زنده باشیم ولی زندگی نکنیم. اگر به هر قیمتی روزگار بگذرانیم و هویت اصیل دینی را مهم ترین چیز در زندگی ندانیم ، زنده هستیم ولی زندگی نمی کنیم.
کلیدواژه مرتبط:
کلمه «تاثیر» را در همین سایت جستجو کنید.
(۱) مشخصات کامل کتاب :
«امیران کوچک ، روش های انتقال آموزه های اعتقادی به کودکان ۷ تا ۱۴ سال در قرآن و روایات» مولف: مرتضی دانشمند ، ناشر : عمو علوی ، ۱۳۹۰
